Joanna Sawicka¹, Konrad Śliwkiewicz¹, Renata Winnicka², Sylwia Czyżewska¹, Julia Kuropatwa¹, Anna Krakowiak¹

 

Instytut Medycyny Pracy im. Prof. J. Nofera w Łodzi

¹ Oddział Toksykologii, Klinika Toksykologii

Kierownik Kliniki: dr hab. med. Anna Krakowiak

² Pracownia Diagnostyki Toksykologicznej, Klinika Chorób Zawodowych i Toksykologii

Kierownik Kliniki: dr med. Renata Winnicka

 

W pracy przedstawiono aktualny stan wiedzy odnośnie do budowy chemicznej, mechanizmu działania i przebiegu ostrych zatruć nowymi substancjami psychoaktywnymi – agonistami receptora kanabinoidowego. W ostatnich latach odnotowano rosnące zainteresowanie nowymi narkotykami w Europie, w tym także w Polsce. Substancje te są łatwo dostępne w sprzedaży w Internecie. Ich nabywcami są najczęściej młodzi ludzie. Jak dotąd niewiele wiadomo o farmakologii, toksyczności i profilach bezpieczeństwa tych substancji. Główne zagrożenia zdrowotne związane z przyjmowaniem agonistów receptora kanabinoidowego dotyczą ostrych zaburzeń psychotycznych i możliwych ciężkich patologii w obrębie ośrodkowego układu nerwowego.

Słowa kluczowe: kanabinoidy, mechanizm działania, toksyczność

 

This article gives a basic overview of composition, metabolism and toxicology of the agonists of cannabinoid receptor. Popularity of these substances is continuously growing in Europe, and also in Poland. These products are most often sold via internet and used by young people. At present, almost nothing is known about the pharmacology, toxicology and safety profile of these substances. Recent studies indicate, that using of these substances might especially influence acute psychiatric disorders and serious sequelas in central nervous system.

Key words: cannabinoids, mechanism of activity, toxicity

 

Ass. Prof. Anca Chiriac¹, Dr Piotr Brzeziński, MD PhD², Prof. Caius Solovan³

¹ Head of Department of Dermatology, Nicolina Medical Center, Iasi, Romania

² Dermatology Clinic, Sixth Military Support Unit, os. Ledowo 1N, 76-270 Ustka, Poland

³ Head of Department of Dermatology, Victor Babes University of Medicine and Pharmacy, Timisoara, Romania

 

 

 Seborrheic dermatitis is a common disorder, especially in adults (the peak incidence is in the third and fourth decades of life), and it is diagnosed in 70% of infants during the first 3 months of life, with a slight predominance of boys compared to girls. We reported a newborn with a peculiar aspect on the eyebrows, preauricular and frontal areas, observed by the mother 24 hours after delivery. The family members were anxious because of the presence of adherent yellow greasy scales on the eyebrows and inferior part of frontal area.

Key words: seborrheic dermatitis, newborn, eyebrows

 

Słowa kluczowe: łojotokowe zapalenie skóry, noworodek, brwi

 

Joanna Matysiak¹, Jan Matysiak², Anna Bręborowicz³, Zenon J. Kokot²

¹ Oddział Chorób Dziecięcych

Wojewódzki Szpital Zespolony im. L. Perzyny w Kaliszu

Kierownik Oddziału: dr n. med. Piotr Suda

 

² Katedra i Zakład Chemii Nieorganicznej i Analitycznej

Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu

Kierownik Katedry: prof. dr hab. Zenon J. Kokot

³ Klinika Pneumonologii, Alergologii Dziecięcej i Immunologii Klinicznej

Szpital Kliniczny im. K. Jonshera w Poznaniu

Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu

Kierownik Kliniki: prof. dr hab. Anna Bręborowicz

 

Użądlenie dziecka przez owada jest częstą przyczyną wizyt u lekarza podstawowej opieki zdrowotnej lub pomocy doraźnej. Reakcje alergiczne po użądleniu powodują w Polsce owady błonkoskrzydłe następujących gatunków: pszczoła miodna (Apis mellifera), osa (Vespula vulgaris, Vespula germanica), szerszeń (Vespa crabro) oraz trzmiel (Bombus spp.). W wyniku użądlenia może wystąpić normalna reakcja miejscowa (normal reaction – NR), nadmierna reakcja miejscowa (large local reactions – LLR), a także wiele objawów ogólnych dotyczących skóry oraz układów: oddechowego, pokarmowego i krążenia. Dzieci z objawami ogólnymi po użądleniu należy skierować do diagnostyki alergologicznej. Podstawowe testy wykorzystywane w diagnostyce alergii na jad owadów błonkoskrzydłych to testy skórne oraz oznaczanie stężenia swoistych przeciwciał w klasie IgE skierowanych przeciwko jadowi. W przypadku wątpliwości diagnostycznych powtarza się standardowy zestaw badań, w razie dalszych wątpliwości poszerza się diagnostykę o komponenty alergenowe i ewentualnie testy komórkowe. U dzieci z wstrząsem anafilaktycznym w wywiadzie, w celu oceny ryzyka anafilaksji, po kolejnym użądleniu wykonuje się oznaczenia tryptazy w surowicy.

W leczeniu reakcji miejscowych po użądleniu stosowane są miejscowe preparaty z kortykosteroidem (maść lub aerozol) oraz doustne leki przeciwhistaminowe. Natomiast w reakcjach systemowych ograniczonych tylko do skóry preparaty antyhistaminowe oraz glikokortykosteroidy podawane są doustnie lub parenteralnie. Lekiem z wyboru w rozwijającej się anafilaksji jest adrenalina w iniekcji domięśniowej. Po epizodzie anafilaksji po użądleniu przez owada każdy pacjent musi otrzymać skierowanie do alergologa i zostać zaopatrzony w zastaw leków niezbędnych w przypadku kolejnego użądlenia. Taki zestaw pierwszej pomocy powinien zawierać: adrenalinę w ampułkostrzykawce, doustny lek antyhistaminowy, doustny kortykosteroid oraz wziewny β₂-mimetyk krótko działający. Po przeprowadzeniu diagnostyki alergologicznej należy rozważyć wskazania do zastosowania swoistej immunoterapii jadem.

Słowa kluczowe: użądlenie, anafilaksja, diagnostyka, adrenalina, immunoterapia

Insect sting in children is a common cause of visits to primary care physician or emergency. Allergic reactions are caused in Poland by following Hymenoptera: honey bee (Apis mellifera), wasps (Vespula vulgaris, Vespula germanica), hornets (Vespa crabro) and bumblebees (Bombus spp.). As a result of stings may occur: normal local reaction (NR), large local reaction (LLR) and various systemic symptoms. Children with systemic symptoms after a sting should be referred to the allergy diagnostics. Basic tests used in the diagnosis of Hymenoptera venom allergy are skin tests and in vitro tests – determination of serum specific IgE antibodies. In case of ambiguous results these tests are repeated. If further doubts occur component-resolved diagnostics or cellular tests are performed. In children with a history of anaphylactic shock in order to assess the risk of anaphylaxis after the next sting determination of serum tryptase can be used. In local reactions after the sting corticosteroid ointments or aerosols with oral antihistamines are applied. In skin systemic reactions antihistamines and corticosteroids are administered orally or parenterally. The drug of choice in the treatment of anaphylaxis is epinephrine in intramuscular injection. After an episode of anaphylaxis after an insect sting, each patient needs to receive a referral to an allergist and has to be recommended with the drugs needed in the case of the next sting. This first aid kit should include: adrenaline syringe, oral antihistamine, oral corticosteroid and an inhaled short-acting β2-agonist. After the allergy diagnostics is performed the indications for venom immunotherapy should be considered.

 

Keywords: sting, anaphylaxis, diagnosis, adrenaline, immunotherapy

 

Opis przypadku późno rozpoznanej celiakii klasycznej

Małgorzata Stańczyk, Anna Stańczyk-Przyłuska, Leokadia Bąk-Romaniszyn,

Krzysztof Zeman

 

Klinika Pediatrii, Immunologii i Nefrologii ICZMP w Łodzi

Kierownik Kliniki: prof. dr n. med. Krzysztof Zeman

Celiakia (choroba trzewna) jest genetycznie uwarunkowaną chorobą, w której u osoby predysponowanej genetycznie w wyniku reakcji immunologicznej na gluten – dochodzi do zaniku kosmków błony śluzowej jelita cienkiego. Na celiakię choruje prawie 1% populacji.

Zależność występowania objawów celiakii od spożycia glutenu znana jest od ponad pół wieku. W ostatnich dekadach nastąpił ogromny postęp, zarówno w zakresie poznania różnych obrazów klinicznych choroby, jak i rozwoju metod diagnostycznych oraz działań prewencyjnych.

W pracy przedstawiono przypadek chłopca, u którego rozpoznanie klasycznej celiakii postawiono w 14. miesiącu życia, chociaż objawy choroby obecne były już pół roku wcześniej. Przebieg procesu diagnostycznego u dziecka wskazuje na ciągle niedostateczną znajomość obrazu klinicznego celiakii i standardów postępowania z niemowlęciem, u którego dochodzi do zahamowania rozwoju fizycznego i psychomotorycznego.

 

Słowa kluczowe: celiakia, dziecko, diagnostyka, gluten

 

 

Coeliac disease is a genetic disturbance that causes enteropathy due to gluten intolerance in individuals with genetic predisposition. Almost 1% of population suffers from coeliac disease.

Coincidence of coeliac disease symptoms with gluten intake is recognized for over half of the century. A large progress was made in knowledge about variable clinical manifestations in last decades. Modern diagnostic methods and preventive treatment are available. In this paper we present a case study of a boy who was diagnosed with coeliac disease just in 14 month of life, despite the presence of classical symptoms from at least six months. The fact of delayed decision concerning further diagnostics points at still insufficient knowledge of coeliac disease clinical manifestation and standards of management with an infant with inhibited  physical and psychological development.

 

Key words: coeliac disease, child, diagnostics, gluten

Michał Kaczmarek¹, Jerzy Niedzielski²

Uniwersytecki Szpital Kliniczny nr 4 UM w Łodzi

¹ Pracownia Fizjoterapii Pediatrycznej

² Klinika Chirurgii i Urologii Dziecięcej

 

Urazy czaszkowo-mózgowe (UCM) są częstą przyczyną zgłaszania się pacjentów do lekarza. Jednak ich prawdziwa liczba jest trudna do oszacowania, ponieważ część pacjentów po lżejszych UCM nie zasięga porady medycznej. Powstałe w wyniku urazu obrażenia czaszkowo-mózgowe (OCM) mogą prowadzić do wystąpienia poważnych następstw neurologicznych, laryngologicznych i ruchowych. Odrębności w budowie ośrodkowego układu nerwowego (OUN) u dzieci i trudności w zebraniu wywiadu determinują odmienne niż u dorosłych podejście do przebytego UCM, a powstałe obrażenia mogą różnić się przebiegiem klinicznym. W artykule opisano przyczyny UCM, odrębności w budowie OUN u dzieci oraz wczesne i późne następstwa UCM. Jednym
z najczęstszych późnych powikłań UCM jest zespół pourazowy, w skład którego wchodzą m.in.: bóle, zawroty głowy i zaburzenia równowagi. Są to zaburzenia wegetatywne, o często nieustalonej etiologii, a czas, który minął od UCM powoduje, że nie są z nim wiązane. Problematyka lżejszych następstw UCM jest rzadko poruszana w literaturze. W opinii autorów powikłania późne pod postacią bólów i zawrotów głowy czy zaburzeń równowagi są na tyle istotne dla normalnego funkcjonowania dziecka, że powinny być wcześnie rozpoznawane i leczone zarówno przez lekarzy (neurologów, otolaryngologów), jak i fizjoterapeutów i psychoterapeutów.

 

Słowa kluczowe: uraz czaszkowo-mózgowy, bóle głowy, zawroty głowy, zaburzenia równowagi, rehabilitacja

 

Craniocerebral trauma (CCT) is a common reason for patients seeking medical attention. However, real prevalence of CCT remains unknown, because number of patients after light CCT don’t see doctor. Craniocerebral injuries (CCI) arising as a result of CCT may lead to serious neurological, laryngological and motoric consequences. Distinct features of the design of CNS in children, as well as often unclear history of trauma determine different than in adults approach to recent UCM, and consequent injuries may have different clinical course. In this article causes of CCT, distinct features of child’s CNS, as well as early and late consequences of CCT were described. One of the most common late complications of CCT is post-traumatic syndrome comprising among others: headaches, vertigo and balance disorders. These are vegetative disorders of frequently uncertain etiology, and time that has passed since CCT may cause the symptoms not to be linked with trauma. The issue of light consequences of CCT is rarely presented in the literature. In authors’ opinion, late complications such as headaches, vertigo and balance disorders are important enough for daily functioning of child, to be early diagnosed and treated by physicians (neurologists, ENT), physiotherapists and psychotherapists.

Key words: Craniocerebral trauma, headaches, vertigo, dizziness, balance disorders, rehabilitation

 

 

Klinika Alergologii, Gastroenterologii i Żywienia Dzieci Uniwersytetu Medycznego
w Łodzi

Porażenie połowicze, w odróżnieniu od drgawek gorączkowych, u dzieci występuje rzadko. Jednocześnie wzbudza ono znaczny niepokój zarówno u rodziców dziecka, jak i u lekarza pediatry. Do zasadniczych przyczyn wystąpienia porażenia połowiczego zalicza się: udar niedokrwienny lub krwotoczny mózgu, krwawienie wewnątrzczaszkowe, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, stwardnienie rozsiane i guz mózgu. Porażenie połowicze może wystąpić także po napadzie drgawek – określane jest wtedy jako porażenie Todda. Celem pracy jest przedstawienie przypadku 3-letniej dziewczynki, u której po napadzie drgawek gorączkowych złożonych wystąpiło porażenie połowicze.

Słowa kluczowe: drgawki gorączkowe, porażenie połowicze, zespół Todda, dzieci

 

Hemiplegia, unlike febrile convulsions in children is rare. At the same time, it raises considerable concern both the child’s parents and pediatrician. The fundamental causes of hemiplegia include: ischemic or hemorrhagic brain, intracranial bleeding, inflammation of the meninges – spinal, multiple sclerosis and brain tumor. Hemiplegia may also occur after seizures attack – then is referred as Todd’s paralysis. We present a case of 3 year old girl who suffered from hemiplegia after the complex febrile seizures attack.          

Key words: febrile convulsions, hemiparesis, Todd’s paresis, children

Contributors:

Julie R. Ingelfinger

Kamyar Kalantar-Zadeh

Franz Schaefer

on behalf of the World Kidney Day Steering Committee*

 

 

*Members of the World Kidney Day Steering Committee are: Philip Kam Tao Li, Guillermo Garcia-Garcia, William G. Couser, Timur Erk, Julie R. Ingelfinger, Kamyar Kalantar-Zadeh, Charles Kernahan, Charlotte Osafo, Miguel C. Riella, Luca Segantini, Elena Zakharova

 

World Kidney Day 2016 focuses on kidney disease in childhood and the antecedents of adult kidney disease that can begin in earliest childhood. Chronic kidney disease (CKD) in childhood differs from that in adults, as the largest diagnostic group among children includes congenital anomalies and inherited disorders, with glomerulopathies and kidney disease in the setting of diabetes being relatively uncommon. In addition, many children with acute kidney injury will ultimately develop sequelae that may lead to hypertension and CKD in later childhood or in adult life. Children born early or who are small-for-date newborns have relatively increased risk for the development of CKD later in life. Persons with a high-risk birth and early childhood history should be watched closely in order to help detect early signs of kidney disease in time to provide effective prevention or treatment. Successful therapy is feasible for advanced CKD in childhood; there is evidence that children fare better than adults, if they receive kidney replacement therapy including dialysis and transplantation, while only a minority of children may require this ultimate intervention. Because there are disparities in access to care, effort is needed so that those children with kidney disease, wherever they live, may be treated effectively, irrespective of their geographic or economic circumstances. Our hope is that World Kidney Day will inform the general public, policy makers and caregivers about the needs and possibilities surrounding kidney disease in childhood.

 

Key words: chronic kidney disease, glomerulopathies, kidney replacement therapy

 

Światowy Dzień Nerek 2016 koncentruje się na chorobach nerek u dzieci, a także na czynnikach, które mogą występować we wczesnym dzieciństwie i prowadzić do chorób nerek u osób dorosłych. Przewlekła choroba nerek (PChN) ma inny przebieg u dzieci niż u dorosłych. Największa grupa badanych dzieci posiadała wady wrodzone, a stosunkowo rzadko pojawiały się u nich glomerulopatie i cukrzycowe choroby nerek. Ponadto częstym następstwem ostrego uszkodzenia nerek jest w późniejszym wieku lub dorosłości nadciśnienie i PChN. U wcześniaków oraz noworodków o niskiej wadze urodzeniowej istnieje podwyższone ryzyko rozwoju PChN w dorosłym życiu. Należy dokładnie obserwować dzieci z ciąży podwyższonego ryzyka oraz wcześniaki, aby wspomóc na tyle wczesne wykrycie u nich chorób nerek, które pozwoli zastosować skuteczne środki prewencyjne lub leczenie. W dzieciństwie możliwa jest skuteczna terapia nawet w zaawansowanym stadium PChN. Udowodniono, że dzieci o wiele lepiej niż dorośli znoszą terapię nerkozastępczą, obejmującą m.in. hemodializę i przeszczepienie nerek, jednak tylko u nielicznych dzieci konieczna jest tak daleko idąca interwencja. Ze względu na nierówności w dostępie do opieki zdrowotnej niezbędne są działania, które sprawią, że dzieci cierpiące na choroby nerek będą mogły być leczone skutecznie, niezależnie od miejsca ich zamieszkania i sytuacji ekonomicznej. Mamy nadzieję, że Światowy Dzień Nerek pozwoli dotrzeć z informacją o potrzebach i możliwościach związanych z leczeniem chorób nerek u dzieci do ich opiekunów, szerokiej opinii publicznej i polityków.

 

Słowa kluczowe: przewlekła choroba nerek, glomerulopatie, terapia nerkozastępcza