Leczenie biologiczne łuszczycy u dzieci – aktualnie i w przyszłości
Biologics in childhood psoriasis – actually and in the future
Anna Baran, Iwona Flisiak
Reakcja Jarischa-Herxheimera-Łukasiewicza: paradoksalne pogorszenie choroby pierwotnej w początkowej fazie leczenia przyczynowego Jarisch-Herxheimer-Łukasiewicz’s reaction: paradoxical worsening of the disease in the initial phase of treatment
Franciszek Seneczko
Czy blokowanie aktywności metaloproteinaz może mieć znaczenie w terapii owrzodzeń żylnych? Część I
Can blocking of metalloproteinases activity be useful in the treatment of the venous ulcers? Part I
Rafał Bartkowiak, Katarzyna Kaszuba-Bartkowiak, Katarzyna Poznańska-Kurowska, Andrzej Kaszuba
Możliwości terapii osoczem bogatopłytkowym (platelet-rich plasma) w praktyce dermatologicznej
The possibilities of therapeutic treatment with the use of platelet-rich plasma in dermatological practice
Paulina Kubasik, Zygmunt Adamski
Ocena skuteczności i bezpieczeństwa preparatu Strallergium® u chorych na atopowe zapalenie skóry
Evaluation of the efficacy and safety of preparation Strallergium® in patients with atopic dermatitis
Magdalena Oszukowska, Marta Matych, Magdalena Kręgiel, Anna Żuchowska, Andrzej Kaszuba
Uogólnione wysiewne rogowiaki kolczystokomórkowe: proponowane kryteria diagnostyczne oraz postępowanie terapeutyczne
Tłumaczenie artykułu: Generalized eruptive keratoacanthoma: proposed diagnostic criteria and therapeutic evaluation
A.Nofal, M. Assaf, E. Nofal, M. Alradi
Współwystępowanie linijnej IgA dermatozy pęcherzowej i raka piersi
Linear IgA bullous dermatosis in a patient with breast cancer. A case report
Joanna Szyfter-Harris, Magdalena Szymańska-Bueno, Zygmunt Adamski
Sprawozdanie z Konferencji: Dermatologia, Wenerologia i Alergologia 2014
Elżbieta Grubska-Suchanek
Dermatologia dziecięca – pytania i odpowiedzi
Mirosława Kuchciak-Brancewicz
Ochrona danych osobowych w podmiocie leczniczym
Rafał Patryn
Program edukacyjny – Dermatologia Praktyczna
Leczenie biologiczne łuszczycy u dzieci – aktualnie i w przyszłości
Biologics in childhood psoriasis – actually and in the future
Anna Baran, Iwona Flisiak
Streszczenie
Łuszczyca u 1/3 pacjentów ma początek przed 20. rokiem życia, a u dzieci stanowi 4,1% wszystkich dermatoz ujawniających się do 16. r.ż. W porównaniu z dorosłymi różni się nieco odmiennym obrazem klinicznym oraz dostępnością metod terapeutycznych. Łuszczyca wieku dziecięcego ma zazwyczaj przebieg łagodny i może być kontrolowana leczeniem miejscowym. W ciężkiej postaci choroby wskazane są metody systemowe. Obiecujące wyniki dotyczące leków biologicznych w chorobach reumatycznych czy nieswoistych zapaleniach jelit u dzieci oraz wysoki profil bezpieczeństwa u dorosłych chorych na łuszczycę wskazują na możliwość szerszego ich wykorzystania w terapii ciężkiej, opornej na inne metody klasycznej terapii łuszczycy wieku dziecięcego. Dokładne znaczenie leków biologicznych w populacji pediatrycznej z łuszczycą wymaga jednak dalszych badań oraz rozważnego postępowania z uwzględnieniem ryzyka rozwoju potencjalnych długoterminowych działań ubocznych. W niniejszej pracy zebrano i usystematyzowano dostępną ograniczoną wiedzę na temat terapii biologicznej łuszczycy u dzieci.
Słowa kluczowe: łuszczyca u dzieci, leki biologiczne, inhibitory TNF-α, inhibitory IL-12/IL-23
Reakcja Jarischa-Herxheimera-Łukasiewicza: paradoksalne pogorszenie choroby pierwotnej w początkowej fazie leczenia przyczynowego
Jarisch-Herxheimer-Łukasiewicz’s reaction: paradoxical worsening of the disease in the initial phase of treatment
Franciszek Seneczko
Streszczenie
Reakcja Jarischa-Herxheimera-Łukasiewicza została opisana ponad 100 lat temu. Mimo wielu badań patomechanizm reakcji nie jest poznany ostatecznie. W pracy dokonano przeglądu chorób, których reakcja dotyczy często lub w przebiegu których jest opisywana kazuistycznie. Dokonano również przeglądu leków, które ją wyzwalają. Zwrócono także uwagę na przebieg kliniczny, potencjalne następstwa oraz próby zapobiegania reakcji Jarischa-Herxheimera-Łukasiewicza.
Słowa kluczowe: reakcja Jarischa-Herxheimera-Łukasiewicza, reakcja Jarischa-Herxheimera-
-Łukasiewicza w kile, reakcja Jarischa-Herxheimera-Łukasiewicza w boreliozie
Czy blokowanie aktywności metaloproteinaz może mieć znaczenie w terapii owrzodzeń żylnych? Część I
Can blocking of metalloproteinases activity be useful in the treatment of the venous ulcers? Part I
Rafał Bartkowiak, Katarzyna Kaszuba-Bartkowiak, Katarzyna Poznańska-Kurowska, Andrzej Kaszuba
Streszczenie
Przewlekła choroba żylna (PCHŻ) w krajach wysoko uprzemysłowionych jest zaliczana do schorzeń społecznych i dotyczy bardzo wysokiego odsetka osób starzejącej się populacji europejskiej. Ze względu na wysoką zachorowalność, jak i przewlekłość procesu chorobowego, jest również schorzeniem stanowiącym bardzo poważne obciążenie dla budżetów służb zdrowia państw europejskich. Dlatego też duże zainteresowanie budzą badania nad procesami patofizjologicznymi i możliwościami ich modulowania w celu zmniejszenia niekorzystnych zmian klinicznych powstających w przebiegu choroby. W ostatnich latach badacze zwracają szczególną uwagę na grupę enzymów proteolitycznych biorących udział w degradacji białek wchodzących w skład macierzy zewnątrzkomórkowej (extracellular matrix – ECM) zwanych metaloproteinazami (MMP). Celem pracy jest przegląd dostępnych publikacji pod kątem znaczenia praktycznego tej grupy enzymów oraz przedstawienie czynników mogących mieć wpływ na modulowanie ich aktywności, a co za tym idzie – poprawę efektywności metod terapeutycznych stosowanych w leczeniu przewlekłej choroby żylnej i jej powikłań.
Słowa kluczowe: przewlekła choroba żylna (PCHŻ), owrzodzenie żylne, metaloproteinazy (MMPs), tkankowe inhibitory metaloproteinaz – TIMPs, czynniki prozapalne, czynniki przeciwzapalne, sulodeksyd
Możliwości terapii osoczem bogatopłytkowym (platelet-rich plasma) w praktyce dermatologicznej
The possibilities of therapeutic treatment with the use of platelet-rich plasma in dermatological practice
Paulina Kubasik, Zygmunt Adamski
Streszczenie
Praca ma na celu przybliżenie zasad działania, procedury przygotowania oraz możliwości terapeutycznych zabiegu z wykorzystaniem osocza bogatopłytkowego (platelet-rich plasma – PRP) – koncentratu aktywowanych autologicznych płytek krwi mieszczących się w niewielkiej objętości osocza. Działanie regeneracyjne czynników wzrostu uwalnianych po aktywacji z ziarnistości alfa płytek krwi przyczynia się do coraz szerszego zastosowania osocza bogatopłytkowego. Wykorzystanie PRP w leczeniu łysienia androgenowego, łysienia plackowatego, przewlekłych owrzodzeń żylnych, rozstępów, liszaja twardzinowego, stwardnienia skórno-tłuszczowego oraz w odmładzaniu skóry jest alternatywną metodą terapii, która charakteryzuje się wysoką skutecznością oraz bezpieczeństwem.
Słowa kluczowe: osocze bogatopłytkowe, łysienie androgenowe, łysienie plackowate
Ocena skuteczności i bezpieczeństwa preparatu Strallergium® u chorych na atopowe zapalenie skóry
Evaluation of the efficacy and safety of preparation Strallergium® in patients with atopic dermatitis
Magdalena Oszukowska, Marta Matych, Magdalena Kręgiel, Anna Żuchowska, Andrzej Kaszuba
Streszczenie
Wprowadzenie. Atopowe zapalenie skóry (AZS, wyprysk endogenny) jest poważnym problemem epidemiologicznym w krajach uprzemysłowionych, gdzie w ciągu ostatnich 3 dekad obserwuje się duży wzrost zachorowań na choroby z kręgu atopii. AZS jest przewlekłą, nawrotową, zapalną chorobą skóry, występującą często rodzinnie, której towarzyszy nasilony świąd oraz charakterystyczny dla danego wieku obraz zmian skórnych. W patogenezie AZS biorą udział receptory PAR-2, których aktywacja przyczynia się do powstania stanu zapalnego, wzbudzenia świądu oraz uszkodzenia funkcji bariery naskórkowej. Strallergium zawiera w swoim składzie owoinhibitor i owomukoid, które są antagonistami receptorów PAR. Przeprowadzone badanie kliniczne miało na celu ocenę wpływu preparatu na redukcję zmian wypryskowych, odczucia świądu oraz poprawę jakości życia u pacjentów z AZS.
Materiał i metody. Badanie zostało przeprowadzone na grupie 281 pacjentów w wieku od 4 do 69 lat z rozpoznaniem atopowego zapalenia skóry. Dawkowanie było dostosowane do wieku chorego oraz ciężkości objawów klinicznych (od 1 do 4 tabletek na dobę). Ocenę stanu klinicznego przeprowadzono na pierwszej wizycie oraz po 4 i 8 tygodniach przyjmowania preparatu.
Wyniki. Na podstawie przeprowadzonych badań wykazano, że w trakcie prowadzonej obserwacji pacjentów powierzchnia skóry zajęta procesem chorobowym oraz intensywność objawów mierzona wskaźnikiem SCORAD praktycznie we wszystkich fazach choroby i każdej grupie wiekowej uległa zmniejszeniu. Ponadto świąd ustąpił już po 4 tygodniach u 80,1% badanych, a poprawa jakości snu dotyczyła 63,7% osób.
Omówienie wyników. Strallergium okazało się bezpieczną i skuteczną opcją terapeutyczną w leczeniu atopowego zapalenia skóry, która przyczynia się do zmniejszenia objawów wypryskowych, świądu i poprawia jakość życia.
Słowa kluczowe: Strallergium, atopowe zapalenie skóry, owoinhibitor, owomukoid, PAR-2
Uogólnione wysiewne rogowiaki kolczystokomórkowe: proponowane kryteria diagnostyczne oraz postępowanie terapeutyczne
Tłumaczenie artykułu: Generalized eruptive keratoacanthoma: proposed diagnostic criteria and therapeutic evaluation
A.Nofal, M. Assaf, E. Nofal, M. Alradi
Uogólnione rogowiaki kolczystokomórkowe (generalized eruptive keratoacanthoma – GEKA) – postać Grzybowskiego są sporadycznie występującą, niezmiernie rzadką odmianą rogowiaka kolczystokomórkowego, klinicznie charakteryzującą się obecnością intensywnie swędzących, uogólnionych zmian skórnych o charakterze mnogich, małych, przymieszkowych grudek, często z rogowym czopem w centrum oraz o cechach histologicznych pojedynczego rogowiaka kolczystokomórkowego. W literaturze co pewien czas ukazują się nowe opisy przypadków tego schorzenia. Do chwili obecnej nie ma jednak zdefiniowanych kryteriów diagnostycznych, brak również zaleceń dotyczących optymalnej terapii u pacjentów z tą chorobą. Z uwagi na to dokonano przeglądu wszystkich opisanych dotychczas przypadków uogólnionych rogowiaków kolczystokomórkowych, zbierając dane dotyczące ich patogenezy, cech klinicznych i histologicznych, diagnostyki różnicowej, przebiegu i rokowania. W artykule przedstawiono różne proponowane w piśmiennictwie metody postępowania terapeutycznego oraz ich wpływ na przebieg schorzenia. Zaproponowano podział kryteriów diagnostycznych na dwie grupy, aby dokonać jak najbardziej precyzyjnego zdefiniowania schorzenia oraz w celu uniknięcia pomyłek diagnostycznych, zwłaszcza z innymi postaciami mnogich rogowiaków kolczystokomórkowych. W pierwszej grupie kryteriów diagnostycznych znalazły się cechy kliniczne i histopatologiczne najbardziej typowe dla postaci Grzybowskiego uogólnionych rogowiaków kolczystokomórkowych, które występują niemal w każdym przypadku tej odmiany schorzenia. Druga grupa z kolei to zbiór różnorodnych cech, opisywanych tylko u niektórych pacjentów z tą odmianą, o których także należy jednak pamiętać, aby nie przeoczyć mniej typowych przypadków choroby.
