Schorzenia zewnętrznego przewodu słuchowego z punktu widzenia dermatologa
Disorders of the external auditory canal from the dermatological point of view
Wojciech Bienias, Katarzyna Gutfreund, Marcin Noweta, Anna Szewczyk, Andrzej Kaszuba

 

Streszczenie
Przewód słuchowy zewnętrzny może być zajęty przez szereg różnorodnych schorzeń, przede wszystkim przez zakażenia bakteryjne, grzybicze i wirusowe. Zmiany w tej lokalizacji występują również bardzo często w przebiegu łuszczycy, łojotokowego czy atopowego zapalenia skóry. Osobną kwestię stanowi kontaktowe zapalenie przewodu słuchowego spowodowane mechanicznym drażnieniem lub niewłaściwie wykonywanymi zabiegami pielęgnacyjnymi. Ucho stanowi przedmiot zainteresowania otolaryngologów, jednak również dermatolodzy powinni mieć rozeznanie co do najczęstszych chorób przewodu słuchowego, gdyż jego ocena wchodzi w skład badania dermatologicznego.

 

Słowa kluczowe: przewód słuchowy zewnętrzny, zapalenie, infekcje, łuszczyca, łojotokowe zapalenie skóry, atopowe zapalenie skory, kontaktowe zapalenia skóry

Świerzb – nadal aktualny problem diagnostyczny i terapeutyczny 

Scabies – still a common problem
Lidia Ruszkowska

 

Streszczenie
Zakażenie świerzbowcem ludzkim jest nadal aktualnym problemem zdrowotnym na całym świecie. Obraz choroby u dzieci jest odmienny od obrazu u osób dorosłych. Znajomość objawów choroby i włączenie leczenia, postępowanie profilaktyczne przerywa łańcuch zakażeń.

 

Słowa kluczowe: świerzbowiec ludzki, epidemiologia, zmiany skórne, leczenie

rFGF1 w pielęgnacji przeciwstarzeniowej 

rFGF1 in anti-aging skin care
Justyna Szpanka, Renata Dębowska, Katarzyna Rogiewicz, Irena Eris

 

Streszczenie
Na zmiany zachodzące w skórze składają się dwa główne procesy: starzenie wewnątrzpochodne i zewnątrzpochodne. Zmarszczki są najbardziej widocznym objawem starzenia się skóry twarzy, a kluczową rolę w procesie ich powstawania pełnią fibroblasty odpowiedzialne za produkcję podstawowych substancji strukturalnych skóry.
FGF1 jest najlepiej scharakteryzowanym przedstawicielem rodziny FGF. Ze względu na swoją mitogenną funkcję stał się substancją aktywną o potencjalnym szerokim zastosowaniu w kosmetologii.
Zbadano wpływ rekombinowanego FGF1 (rFGF1) na proliferację fibroblastów. Wykazano silną stymulację proliferacji komórek zależną od wieku dawcy. Ponadto zbadano możliwość przejścia przez warstwę rogową czystego rFGF1 oraz rFGF1 w dwóch różnych systemach nośnikowych (liposomy i sfery lipidowe). Wykazano, że testowana substancja w czystej postaci nie przenika przez warstwę rogową do żywych warstw naskórka, jednakże zamknięta w sferach lipidowych przenika przez stratum corneum.
Badania z udziałem ochotników (grupa wiekowa 50+) wykazały, iż stosowanie produktów kosmetycznych zawierających rFGF1 spowodowało spłycenie zmarszczek okolicy czoła i bruzdy nosowo-wargowej.
Zarówno testy w warunkach in vitro, jak i ex vivo oraz in vivo wykazały, że rFGF1 może być substancją o szerokim spektrum działania do zastosowań w kosmetologii.

 

Słowa kluczowe: FGF1, starzenie, mikrosfery lipidowe

Liszaj twardzinowy sromu i inne choroby okolicy genitalnej przebiegające z przewlekłym świądem 

Lichen sclerosus and other genital dermatoses with chronic pruritus
Helena Rotsztejn

 

Streszczenie
Dermatozy sromu przebiegające z przewlekłym świądem należą do częstych chorób występujących u kobiet. Mogą one prezentować różne obrazy kliniczne. Do najczęściej występujących dermatoz należą: liszaj twardzinowy, liszaj płaski, wyprysk sromu, łuszczyca, liszaj przewlekły prosty i łojotokowe zapalenie skóry. Leczenie bywa trudne, a choroby mają często przewlekły i nawrotowy charakter.

 

Słowa kluczowe: srom, świąd, choroby sromu

Treatment of scalp psoriasis
Magdalena Zalewska, Adam Reich

 

Streszczenie
Skóra owłosiona głowy stanowi najczęstszą lokalizację zmian chorobowych w przebiegu łuszczycy. U wielu osób zmiany skórne w tej okolicy są także pierwszą manifestacją choroby. Łuszczyca skóry owłosionej głowy jest specyficzną odmianą łuszczycy plackowatej, która może się wiązać ze szczególnym poczuciem stygmatyzacji i związanym z nią znaczącym obniżeniem jakości życia. Stanowi także duże wyzwanie terapeutyczne ze względu na utrudnioną biodostępność leków, słabe właściwości kosmetyczne większości dostępnych na tę okolicę preparatów oraz niejednokrotnie wyższe niż w innych okolicach ciała oczekiwania pacjentów co do szybkości działania i skuteczności leków. W niniejszej pracy przedstawiono aktualne dane i zalecenia na temat leczenia tej postaci łuszczycy.

 

Słowa kluczowe: łuszczyca, terapia, rekomendacje

Cutaneous leukocytoclastic vasculitis revealing a renal clear cell cancer
Wojciech Francuzik, Aleksandra Skłodowska, Anna Nenneman-Hirsch, Kinga Byczkowska, Małgorzata Mazur, Zygmunt Adamski

 

Streszczenie
Zapalenia naczyń to heterogenna grupa chorób przebiegających ze stanem zapalnym toczącym się w ścianie naczynia krwionośnego. Stan zapalny może być manifestacją wielu różnych czynników etiologicznych.
Obraz kliniczny vasculitis jest bardzo zróżnicowany i może obejmować takie objawy dermatologiczne, jak: rumień naciekowy, krwawe pęcherze i pęcherzyki, wybroczyny, guzki, głębokie owrzodzenia oraz martwicę palców.
W niektórych przypadkach zapalenie naczyń skóry jest pierwszym objawem ukrytej choroby nowotworowej. Zostały opisane przypadki współwystępowania vasculitis związanego z procesami nowotworowymi układu krwiotwórczego, pokarmowego, moczowego i oddechowego.
Prezentujemy przypadek pacjentki w wieku 62 lat przyjętej na Oddział Chorób Skóry Szpitala Wojewódzkiego w Poznaniu z powodu nasilonego świądu skóry. W obrazie dermatologicznym dominował rumień naciekowy i grudki, zlokalizowane głównie na skórze goleni i lewego przedramienia. Diagnoza wstępna wskazywała na dermatitis disseminata. Pacjentka była w stanie ogólnym dobrym, w badaniu przedmiotowym nie stwierdzono innych odchyleń. Badanie histopatologiczne wycinka skóry pobranego z lewego uda ujawniło cechy zapalenia naczyń.
Rutynowe badanie USG jamy brzusznej wykazało obecność guza w górnym biegunie lewej nerki. Następnie pacjentka została poddana zabiegowi nefrektomii lewostronnej, a badanie histopatologiczne nerki potwierdziło rozpoznanie raka jasnokomórkowego nerki. Prezentowany przez nas przypadek wskazuje na fakt, iż zapalenie naczyń skóry może współistnieć z jasnokomórkowym rakiem nerki. Każdy przypadek vasculitis wymaga dokładnej diagnostyki ze względu na ewentualny bezobjawowy proces nowotworowy lub przerzuty.

 

Słowa kluczowe: plamica, vasculitis, rak jasnokomórkowy nerki

Disseminated superfi cial actinic porokeratosis – case report
Andrzej Kazimierz Jaworek, Maciej Pastuszczak, Michał Jan Węgiel, Grzegorz Dyduch, Magdalena Jaworek, Anna Wojas-Pelc

 

Streszczenie
Porokeratozy (rogowacenia kanalikowe, porokeratosis – PK) to grupa chorób skóry, których istotą jest zaburzony proces rogowacenia naskórka. Klinicznie schorzenia te charakteryzują się występowaniem obrączkowatych zmian z hiperkeratotyczną obwódką i zanikiem w części środkowej. Histologiczną cechą wszystkich wariantów PK są zrogowaciałe blaszki (corneoid lamella). Etiologia porokeratoz wciąż nie jest w pełni poznana. W patomechanizmie kluczowe znaczenie ma klonalna ekspansja nieprawidłowych keratynocytów. Do czynników ryzyka rozwoju PK należą: podatność genetyczna, immunosupresja, ekspozycja na promieniowanie słoneczne, czynniki infekcyjne i urazy mechaniczne. Ocenia się, że aż 50% nowych przypadków rogowacenia kanalikowego może być związanych z nabytym upośledzeniem odporności. U 10,68% chorych poddawanych stałej terapii immunosupresyjnej po przeszczepach narządów dochodzi do rozwoju PK. Ważnym problemem obserwowanym u niektórych pacjentów z PK jest transformacja złośliwa zmian. Największe ryzyko takiej transformacji występowało w przypadkach porokeratoz linijnych i olbrzymich. Ocenia się, że nawet u 7,5% pacjentów z PK może dojść do przemiany złośliwej w obrębie zmian skórnych. Opisano wiele rodzajów terapii PK: leczenie przy użyciu 5-fl uorouracylu, maści zawierające imikwimod, analogi witaminy D3 i powierzchniowo oraz doustnie stosowane retinoidy. Inwazyjne metody leczenia obejmują wyłyżeczkowanie zmian skórnych, krioterapię, laseroterapię, dermabrazję, chirurgiczne usunięcie zmian.
Celem pracy jest prezentacja przypadku 70-letniej pacjentki z rozsianą posłoneczną porokeratozą (disseminated superfi cial actinic porokeratosis – DSAP), zlokalizowaną na kończynach górnych i dolnych, u której zmiany skórne ustąpiły po zastosowaniu zabiegów krioterapii.

 

Słowa kluczowe: rogowacenia kanalikowe, krioterapia, wynik leczenia, transformacja nowotworowa

Panel dyskusyjny

Mirosława Kuchciak-Brancewicz

 

Streszczenie
W dermatologii dziecięcej stosowane są wodne i spirytusowe roztwory ichtiolu. Wykorzystywane są one do okładów rozgrzewających w rumieniu guzowatym, w ropniach, czyrakach i innych zapalnych stanach naciekowych.
Łupież biały jest jednym z mniejszych kryteriów diagnostycznych atopowego zapalenia skóry Hanifi na i Rajki. W postępowaniu leczniczym zaleca się rzadsze mycie oraz delikatne środki nawilżające. Nie zachodzi potrzeba leczenia preparatami przeciwgrzybiczymi.
Świerzb u najmłodszych często manifestuje się pęcherzykami, grudkami i krostami w okolicach ciała, które są znacznie rzadziej zajęte lub nie są zajmowane w postaci klasycznej u dorosłych, m.in. na twarzy i w owłosionej skórze głowy.
Są to zmiany wtórne związane nie tyle z infestacją świerzbowcem, co z odczynem na odchody pasożyta (reakcja nadwrażliwości typu IV uruchomiona przez antygeny świerzbowca).
Łuszczyca jest jedną z kilku grudkowych chorób skóry cechującą się przewlekłym i nawrotowym przebiegiem. Odrębności morfologiczne i czynnościowe narządów oraz układów w poszczególnych okresach rozwojowych dzieci oraz potencjalnie częste rzuty choroby i sumowanie się działań niepożądanych nakazują ostrożność w stosowaniu kortykosteroidów miejscowych w leczeniu łuszczycy.

 

Słowa kluczowe: okłady z ichtiolu, łupież biały, świerzb, łuszczyca