Weronika Pietrenko, Zygmunt Adamski

Chociaż w ostatnich latach liczba opcji terapeutycznych dla osób chorujących na łuszczycę i łuszczycowe zapalenie stawów (ŁZS) istotnie się zwiększyła, nie wszyscy pacjenci dobrze odpowiadają na leczenie. Nowe odkrycia w zakresie mechanizmów patogenetyczych łuszczycy i ŁZS oraz ich związku z interleukiną 17A (IL-17A) stały się impulsem do poszukiwań leków działających bezpośrednio lub pośrednio na tę cytokinę. Występuje ona w warunkach naturalnych i posiada największy potencjał prozapalny spośród cytokin wytwarzanych przez komórki Th17, których zadaniem jest obrona gospodarza przed patogenami poza komórkowymi. Secukinumab, iksekizumab i brodalumab to przeciwciała monoklonalne blokujące działanie IL-17A. W badaniach klinicznych wykazano ich wysoką skuteczność i dobry profil bezpieczeństwa w leczeniu łuszczycy. W artykule podsumowano ostatnie doniesienia dotyczące udziału IL-17 w patogenezie łuszczycy oraz wyniki badań klinicznych III fazy weryfikujących skuteczność i bezpieczeństwo secukinumabu, miksekizumabu i brodalumabu w leczeniu łuszczycy.

Słowa kluczowe: łuszczyca, interleukina 17, secukinumab, iksekizumab, brodalumab

Recently, the amount of therapeutic options for patients with psoriasis and psoriatic arthritis increased significantly, but not every patient responds well to treatment. Recent discoveries in pathogenetic mechanisms of diseases and their link with interleukin (IL)-17A gave an impuls to searching drugs acting on this cytokine. It occurs naturally and has the strongest proinflammatory potential amongst cytokines produced by Th17 cells, which are envolved in host defence against extracellular pathogens. Secukinumab, ixekizumab and brodalumab are monoclonal antibodies that block IL-17A action. In clinical trials they turned out highly effective and presented good safety profile. This article summarizes recent reports on role of IL-17A in pathogenesis of psoriasis and results of recent phase III clinical trials evaluating efficacy and safety of secukinumab, ixekizumab and brodalumab in treament of psoriasis and psoriatic arthritis.

Key words: psoriasis, interleukin-17, secukinumab, ixekizumab, brodalumab

 

Franciszek Seneczko

Kwas salicylowy jest stosowany do leczenia chorób skóry od starożytności. Należy do najczęściej używanych preparatów keratolitycznych. Jego miejscowe działanie jest zależne od stężenia. W stężeniach do 10% działa keratoplastycznie, natomiast w stężeniach powyżej 10% – keratolitycznie oraz komedolitycznie, podobnie jak kwas mlekowy, kwas glikolowy, mocznik oraz siarka. Spośród wymienionych kwasów jest wykorzystywany najczęściej. Wskazania do stosowania kwasu salicylowego to: fotouszkodzenia skóry, łuszczyca, trądzik, łojotokowe zapalenie skóry, brodawki, rozstępy czerwone, modzele, nasilona suchość skóry i inne. W pracy dokonano przeglądu mechanizmów działania kwasu salicylowego oraz wskazań i przeciwwskazań do jego stosowania.

Słowa kluczowe: kwas salicylowy, salicylizm, łuszczyca, trądzik pospolity, fotouszkodzenia skóry, brodawki, rozstępy czerwone, przebarwienie okołooczne, rogowacenie słoneczne, aquagenic keratoderma, frynodermia

 

 

The salicylic acid has been used in the treatment of skin diseases since the ancient times. It is one of the most often used keratolytic preparations. Its topical activity depends on the concentration. In the concentrations up to 10% it works keratoplastic whereas in the concentrations over 10% – keratolytic and comedolytic, similar to lactic acid, glycolic acid, urea and sulfur. It is used most often among mentioned above acids. Indications to use the salicylic acid are such as skin actinic damage, psoriasis, acne vulgaris, seborrheic dermatitis, warts, striae rubrae, calluses, excessive skin dryness and some others. In this present work the mechanisms of the activity of the salicylic acid and the indications and contraindications of its application have been overviewed.

Key words: salicylic acid, salicylism, psoriasis, acne vulgaris, actinic damage, warts, striae rubrae, periorbital hyperpigmentation, actinic keratosis, aquagenic keratoderma, phrynoderma

Marta Samborska, Katarzyna Adamczyk, Ligia Brzezińska-Wcisło

 

Łysienie bliznowaciejące jest określeniem opisującym grupę chorób, których wspólnym mianownikiem jest nieodwracalna utrata włosów związana ze zniszczeniem mieszków włosowych i z zastąpieniem ich tkanką bliznowatą. Choroba najczęściej dotyczy kobiet w wieku okołomenopauzalnym. Łysienie odgrywa dużą rolę w obniżeniu jakości życia pacjenta oraz stanowi istotny problem psychospołeczny. Etiologia schorzenia opiera się na mechanizmach autoimmunologicznych, w obrębie zmian chorobowych stwierdza się komórki nacieku zapalnego składające się głównie z limfocytów T oraz neutrofilów. Do pierwotnych typów łysienia z towarzyszącym bliznowaceniem zalicza się: liszaj płaski mieszkowy, przewlekła skórna postać tocznia rumieniowatego, wyłysiające zapalenie mieszków włosowych oraz łysienie czołowe włókniejące. Największe znaczenie w diagnostyce odgrywają trichoskopia oraz badanie histopatologiczne, które umożliwiają ustalenie przyczyny łysienia, a tym samym dobór odpowiedniego leczenia.

Słowa kluczowe: łysienie bliznowaciejące, badanie histopatologiczne, trichoskopia

Scarring alopecia is a term that describes a group of diseases whose common denominator is a irreversible hair loss associated with the destruction of the hair follicle and its replacement with scar tissue. The disease most commonly affects women in menopause. Alopecia plays an important role in reducing the quality of life of the patient and is an important psychosocial aspect. Etiology is based on mechanisms of autoimmune lesions within the stated inflammatory cell infiltrate consisting mainly of T lymphocytes and neutrophils. To some of the most common causes of hair loss associated with scarring include lichen planus pilaris, chronic form of skin lupus erythematosus, folliculitis decalvans and frontal fibrosing alopecia. The most important in the establishing the diagnosis is trichoskopy and histopathological examination, which allows to determine the cause of hair loss and therefore the selection of appropriate treatment.

Key words: scarring alopecia, histopathology, trichoscopy

 

Aleksandra Kańtoch, Mirosława Kuchciak-Brancewicz, Andrzej Kaszuba

Mastocytoza jest rzadką chorobą polegającą na nadmiernej proliferacji i gromadzeniu się mastocytów w różnych tkankach. U dzieci przeważa mastocytoza ograniczona do skóry. Podstawę diagnostyki stanowią: badanie histopatologiczne wycinka skóry, morfologia krwi obwodowej oraz stężenie tryptazy w surowicy krwi.

Słowa kluczowe: dzieci, mastocytoza skórna, badanie histopatologiczne, tryptaza

 

Mastocytosis is a rare disease involving the excessive proliferation of mast cells in various tissues. Most children have mastocytosis limited to the skin. The basis of diagnosis include: histopathological examination of skin biopsy, peripheral blood cell counts and tryptase levels in the blood serum.

Key words: children, skin mastocytosis, histopathology, tryptase

Zofia Gerlicz-Kowalczuk, Katarzyna Srebrzyńska-Płużańska, Joanna Krzysiek,

Katarzyna Tomaszewska, Jolanta Dorota Torzecka, Bożena Dziankowska-Bartkowiak

 

Twardzina układowa (systemic sclerosis − SSc) jest przewlekłą chorobą tkanki łącznej, w której dochodzi do uszkodzenia mikrokrążenia, włóknienia skóry i narządów wewnętrznych. Twierdzi się, że uszkodzenie końcowych naczyń krwionośnych to główna przyczyna postępu choroby. Zmiany naczyniowe obserwowane w badaniu kapilaroskopowym uważane są przez to za wysoce specyficzne i stanowią czułą oraz rokowniczą wartość diagnostyczną.

Słowa kluczowe: twardzina układowa, kapilaroskopia, mikroangiopatia

 

Systemic sclerosis (SSc) is a chronic connective tissue disease characterized by microvascular destrucition and fibrosis of the skin and internal organs. Мicrocirculation is consider as a main pathologic processes in SSc. Nailfold capillaroscopic abnormalities in SSc are consider as highly specific and may be really sensitive and predictive for evolving disease.

Key words: systemic sclerosis, nailfold capillaroscopy, microangiopathy

 

 

Zofia Gerlicz-Kowalczuk, Katarzyna Srebrzyńska-Płużańska, Joanna Krzysiek,

Katarzyna Tomaszewska, Jolanta Dorota Torzecka, Bożena Dziankowska-Bartkowiak

 

Zaburzenia mikrokrążenia występujące w twardzinie układowej są najczęstszą manifestacją choroby w obrębie powstających zmian na palcach dłoni. W pracy opisano przypadek 56-letniej pacjentki chorującej na SSc (systemic sclerosis), u której w badaniu kapilaroskopowym obserwowano charakterystyczny dla twardziny układowej obraz chorobowy.

Słowa kluczowe: twardzina układowa, kapilaroskopia, mikroangiopatia

 

Digital changes are one of the most frequent manifestations of microangiopathy in patients with systemic sclerosis (SSc; scleroderma). In this study, the authors describe the case of a patient with SSc with characteristing pathologic capillaroscopic.

Key words: systemic sclerosis, nailfold capillaroscopy, microangiopathy

Paulina Bieniasz-Hojka, Olga Grygierzec, Justyna Wykręt, Anna Ziajka-Paluch

 

Pęcherzyca bujająca jest rzadką odmianą pęcherzycy zwykłej. Rozpoznaje się ją na podstawie obrazu klinicznego oraz wyników badań wycinków skórnych. Charakteryzuje się występowaniem pęcherzy z czasową tendencją do przerostu o charakterze brodawkowatym w obrębie fałdów skórnych, pachwin, a także okolic otworów naturalnych ciała. Wymaga intensywnej, przewlekłej terapii, zarówno ogólnoustrojowej, jak i miejscowej. Przedstawiamy przypadek 82-letniej pacjentki z rozpoznaną pęcherzycą bujającą.

Pemphigus vegetans is a rare type of pemphigus vulgaris. It is diagnosed on the basis of the clinical picture and results of skin specimen tests. It is characterized by papillary bullae with a temporary tendency to overgrowth occurring in the areas of skin folds, the groin and natural body orifices. It requires long-term intensive treatment, both systemic and topical. We present the case of an 82-year-old patient with diagnosed pemphigus vegetans.

Mirosława Kuchciak-Brancewicz

 

Świąd definiuje atopowe zapalenie skóry. Nasila się w porze nocnej i po kąpieli. Świąd nasilający się w porze nocnej jest bardzo charakterystyczny dla świerzbu. Z powodu drapania w obu jednostkach chorobowych powstają podobne wykwity: nadżerki, przeczosy i strupy, a niekiedy zmiany ropne. Czasami bardzo trudne jest zróżnicowanie tych schorzeń, zwłaszcza u najmłodszych.

W wyniku różnych dermatoz na skórze powstają przebarwienia wtórne. Według klasyfikacji − na podstawie czynnika wywołującego − wyróżnia się przebarwienia pozapalne, chemiczne, mechaniczne, termiczne, posłoneczne. W postępowaniu leczniczym należy wykluczyć czynnik sprawczy, zastosować fotoprotekcję, a w wybranych przypadkach poddać pacjenta zabiegom wybielającym.

W przypadku typowego obrazu klinicznego łupieżu różowego nie mamy wątpliwości co do rozpoznania. Ale sam początek zmian, gdy pojawia się blaszka macierzysta, może wymagać różnicowania z grzybicą skóry gładkiej. W każdym przypadku podejrzenia grzybicy należy wykonać badanie mikologiczne. Łupież różowy ma charakter samoograniczający i nie wymaga leczenia. W niektórych przypadkach, gdy współwystępuje świąd, przydatne mogą być miejscowe glikokortykosteroidy lub doustne leki antyhistaminowe.

Słowa kluczowe: atopowe zapalenie skóry, świerzb, łupież różowy, grzybica skóry gładkiej, różnicowanie, przebarwienia wtórne

 

Pruritus is a clinical major feature of atopic dermatitis which exacerbates at night and after bathing. Itching that worsens at night is also characteristic for scabies. In both diseases, due to scratching, similar skin lesions occur: excoriations, erosions and crusts, and sometimes, pustular lesions. Thus, it is frequently difficult, particularly in infants, to make a differential.

Secondary hyperpigmentation is a manifestation of various dermatological diseases. The clinical division is based on disease-causing mechanism: post-inflammatory, chemical, mechanical, thermal, and post-solar. The therapy involves: excluding factors contributing to a development of the disease, using photo protection, and in some cases, applying a bleaching therapy.
In cases with typical clinical features setting a proper diagnosis is easy. However, in the initial stage, when a herald patch appears, the condition may be wrongly diagnosed as tinea corporis. Microscopy and culture of skin scrapping should be performed in the event of tinea suspicion. Pityriasis rosea is self-limiting disorder which does not require treatment. In cases of concomitant pruritus topical glucocorticosteroids or oral antihistamines may be use.

Key words: atopic dermatitis, scabies, pityriasis rosea, tinea corporis, differential diagnosis, secondary hyperpigmentation