Zależności między obiektywnymi i subiektywnymi wskaźnikami nasilenia łuszczycy pospolitej. Część II: Kobiety
The relationships between objective and subjective indexes of severity of psoriasis vulgaris. Part II: Women
Wojciech Bienias, Anna Szewczyk, Katarzyna Tabara, Magdalena Oszukowska, Joanna Krzysiek, Marta Pastuszka, Janusz Śmigielski, Andrzej Kaszuba
Ocena stężenia w surowicy wybranych cytokin rodziny IL-17 u pacjentów z bielactwem nabytym
Evaluation of serum levels of selected cytokines IL-17 family in patients with vitiligo
Marta Pastuszka, Magdalena Kozłowska, Kinga Wilusz-Ludwiczak, Wojciech Bienias, Andrzej Kaszuba
Laser ekscymerowy 308 nm – nowy wymiar światłolecznictwa w dermatologii
The excimer laser 308 nm – a new dimension phototherapy in dermatology
Zofia Gerlicz-Kowalczuk, Joanna Krzysiek, Małgorzata Dominiak, Anna Płatkowska, Andrzej Kaszuba
Trądzik w chorobach ogólnoustrojowych. Część I. Zaburzenia endokrynologiczne
Acne in systemic diseases. Part I. Endocrinological disorders
Franciszek Seneczko
Czy grzyby mogą leczyć?
Can the mushrooms cure?
Monika Seifert, Zygmunt Zdrojewicz, Anita Hryncewicz-Gwóźdź
Nietypowy obraz grzybicy odzwierzęcej wywołanej przez Trichophyton verrucosum
Unusual presentation of dermatophyte infection caused by Trichophyton verrucosum
Jolanta Trojan, Anna Rosińska-Więckowicz, Honorata Kubisiak-Rzepczyk, Monika Bowszyc-Dmochowska, Zygmunt Adamski
Przypadek współistnienia keratopapilloma z mięczakiem zakaźnym – trudności diagnostyczne i leczenie
Molluscum contagiosum infection and concomitant diffuse epidermal papillomas – difficulties in diagnosis and treatment
Beata Szostakiewicz-Grabek, Adam Borzęcki, Maria Juszkiewicz-Borowiec,
Grażyna Chodorowska, Magdalena Raszewska-Famielec
Powierzchowna piodermia ziarniniakowa współistniejąca z zakażeniem HCV –
opis przypadku
Superficial granulomatous pyoderma coexisting with hepatitis C – a case report
Jagoda Pelc, Magdalena Jałowska, Aleksandra Szewczyk, Monika Bowszyc-Dmochowska,
Marian Dmochowski, Ryszard Żaba, Zygmunt Adamski
Sprawozdanie z warsztatów naukowo-szkoleniowych: Bez krawata. Rozmowy o chorobach skóry
Tomasz Rostalski, Dariusz Staszek
Dermatologia dziecięca – pytania i odpowiedzi
Mirosława Kuchciak-Brancewicz
Powinności etyczne i obowiązki prawne wykonywania zawodu lekarza. Postępowanie z pacjentem. Cz. I.
Rafał Patryn
Zależności między obiektywnymi i subiektywnymi wskaźnikami nasilenia łuszczycy pospolitej. Część II: Kobiety
The relationships between objective and subjective indexes of severity of psoriasis vulgaris. Part II: Women
Wojciech Bienias, Anna Szewczyk, Katarzyna Tabara, Magdalena Oszukowska, Joanna Krzysiek, Marta Pastuszka, Janusz Śmigielski, Andrzej Kaszuba
Streszczenie
Łuszczyca pospolita to przewlekła choroba, która dotyka ok. 3% populacji. Obecność zmian łuszczycowych ma duży wpływ na psychikę pacjenta i powoduje znaczne obniżenie jakości jego życia. Do oceny nasilenia łuszczycy pospolitej stosuje się wskaźniki obiektywne – BSA (body surface area) i PASI (proriasis area severity index) oraz – subiektywne – DLQI (dermatology life quality index). Celem niniejszej pracy było określenie wzajemnych zależności pomiędzy wskaźnikami oceny nasilenia łuszczycy u kobiet hospitalizowanych w Klinice Dermatologii, Dermatologii Dziecięcej i Onkologicznej w Łodzi w latach 2013-2014.
Analiza korelacji parametrów BSA, PASI i DLQI u kobiet wykazała istotną statystycznie korelację dodatnią (p < 0,001) parametru BSA i PASI, tzn. wraz ze wzrostem parametru BSA występuje wzrost parametru PASI (q = 0,93), a nie wykazała istotnej statystycznie (p > 0,05) korelacji parametru BSA i DLQI (q = 0,11) oraz korelacji parametru PASI i DLQI (q = 0,07).
Wyniki powyższego badania potwierdzają wpływ zmian łuszczycowych na obniżenie jakości życia pacjentów oraz uzasadniają zwrócenie szczególnej uwagi na kobiety dotknięte tą chorobą, niezależnie od stopnia nasilenia klinicznego.
Słowa kluczowe: łuszczyca, nasilenie, wskaźniki, jakość życia, korelacja
Ocena stężenia w surowicy wybranych cytokin rodziny IL-17 u pacjentów
z bielactwem nabytym
Evaluation of serum levels of selected cytokines IL-17 family in patients with vitiligo
Marta Pastuszka, Magdalena Kozłowska, Kinga Wilusz-Ludwiczak, Wojciech Bienias, Andrzej Kaszuba
Streszczenie
Wprowadzenie: Bielactwo nabyte (vitiligo) jest schorzeniem, którego etiopatogeneza nadal pozostaje niewyjaśniona. Biorąc pod uwagę ostatnie doniesienia naukowe, wydaje się, że kluczową rolę w rozwoju zmian bielaczych odgrywają cytokiny wydzielane przez limfocyty Th1, a także (a może przede wszystkim) przez nowo odkrytą subpopulację Th17 (o profilu cytokin: IL-6, IL-17, IL-22, IL-26, TNF-α i LT-β).
Materiał i metody: Badaniem objęto 30 pacjentów z bielactwem oraz 30 zdrowych ochotników. Stężenie IL-6, IL-17 i TNF-α w surowicy krwi oznaczono przy użyciu techniki immunoenzymatycznej ELISA.
Wyniki: Stężenie IL-6 w surowicy krwi obwodowej osób z grupy odniesienia wynosiło 55,88-13,45 pg/ml (± SD: 81,89 ± 15,73 pg/ml), natomiast w grupie osób z bielactwem 79,10-147,75 pg/ml (± SD: 114,04 ± 20,82 pg/ml). Analiza porównawcza powyższych wyników wykazała istotnie statystyczną różnicę między grupą chorych a kontrolną (p < 0,05). Stężenie IL-17A w surowicy krwi obwodowej pacjentów z grupy odniesienia wynosiło 37,64-78,60 pg/ml (± SD: 55,05 ± 12,14 pg/ml), natomiast w grupie pacjentów z bielactwem 38,72-120,45 pg/ml (± SD: 75,23 ± 20,87 pg/ml). Analiza porównawcza powyższych wyników wykazała istotnie statystyczną różnicę między grupą chorych a kontrolną (p < 0,05). Stężenie TNF-α w surowicy krwi obwodowej osób z grupy odniesienia wynosiło 429,75-618,44 pg/ml (± SD: 508,42 ± 52,43 pg/ml), natomiast w grupie pacjentów z bielactwem nabytym 613,48-960,43 pg/ml (± SD: 769,55 ± 76,09 pg/ml). Analiza porównawcza powyższych wyników wykazała istotną statystycznie różnicę między grupą chorych a kontrolną (p < 0,05).
Wnioski: Stężenie IL-6, IL-17A i TNF-α u osób z bielactwem nabytym jest istotnie wyższe niż w grupie kontrolnej. Wyniki te wskazują na ogólnoustrojową aktywację powyższych cytokin prozapalnych oraz ich udział w zjawiskach patogenetycznych prowadzących do rozwoju bielactwa. IL-6 i TNF-α mogą stanowić immunologiczne wskaźniki aktywności procesu chorobowego, gdyż ich stężenia były istotnie wyższe w surowicy krwi osób z bielactwem o typie progresywnym niż pacjentów z bielactwem stabilnym. Nie stwierdzono natomiast istnienia podobnej zależności między stężeniem IL-17A a aktywnością bielactwa.
Słowa kluczowe: bielactwo, IL-6, IL-17, TNF-α, melanocyty
Laser ekscymerowy 308 nm – nowy wymiar światłolecznictwa w dermatologii
The excimer laser 308 nm – a new dimension phototherapy in dermatology
Zofia Gerlicz-Kowalczuk, Joanna Krzysiek, Małgorzata Dominiak, Anna Płatkowska, Andrzej Kaszuba
Streszczenie
Laser ekscymerowy emituje światło w zakresie ultrafioletu B (UVB) o długości 308 nm − jest szeroko wykorzystywany w światłolecznictwie chorób skóry. Obecnie potwierdzona została skuteczność leczenia laserem ekscymerowym 308 nm takich chorób, jak łuszczyca, bielactwo, łysienie plackowate, atopowe zapalenie skóry czy ziarniniak grzybiasty.
Słowa kluczowe: laser ekscymerowy, fototerapia, łuszczyca, bielactwo, łysienie plackowate, atopowe zapalenie skóry
Trądzik w chorobach ogólnoustrojowych. Część I. Zaburzenia endokrynologiczne
Acne in systemic diseases. Part I. Endocrinological disorders
Franciszek Seneczko
Streszczenie
Trądzik pospolity należy do najczęstszych chorób skóry i dotyczy głównie osób młodych, przed 30. r.ż. W większości przypadków jest to choroba przewlekła i znacznie pogarszająca jakość życia chorych. Możliwe jest występowanie tzw. trądziku utrzymującego się, co wymaga zwrócenia uwagi na ewentualne współistniejące procesy ogólnoustrojowe, do których zaliczają się zaburzenia endokrynologiczne, zespoły nieendokrynne, zespoły złożone oraz stany polekowe. W pracy dokonano przeglądu piśmiennictwa tematycznego dotyczącego współistnienia trądziku z zaburzeniami endokrynologicznymi: zespołem policystycznych jajników, wrodzonym zespołem nadnerczy, zespołem Cushinga, guzami wydzielającymi androgeny oraz akromegalią. Właściwe rozpoznanie trądziku w przebiegu wymienionych zaburzeń ogólnoustrojowych stanowi podstawę racjonalnego postępowania terapeutycznego.
Słowa kluczowe: zespół policystycznych jajników, zespół metaboliczny, hiperandrogenizm, wrodzony przerost nadnerczy, zespół Cushinga, akromegalia, guzy wydzielające androgeny
Czy grzyby mogą leczyć?
Can the mushrooms cure?
Monika Seifert, Zygmunt Zdrojewicz, Anita Hryncewicz-Gwóźdź
Streszczenie
Grzyby to bardzo niejednorodne i bogate królestwo. Stosuje się je w przemyśle spożywczym, browarniczym, a także w medycynie. Od wieków są wykorzystywane w tradycyjnej medycynie Wschodu. Ich głównym zadaniem było wspomaganie organizmu w walce z chorobami. Dzięki swojej skuteczności zyskały nazwy „dar od bogów” oraz „grzyby nieśmiertelności”. Niestety, mogą one być również przyczyną mniej lub bardziej groźnych chorób, począwszy od powszechnych zakażeń błon śluzowych i skóry, takich jak drożdżyca jamy ustnej lub dróg moczowo-płciowych, łupież, a skończywszy na zgonach wskutek zakażeń układowych u chorych z zaburzoną funkcją układu odpornościowego. Śmierć może być spowodowana także przypadkowym spożyciem trującego gatunku grzyba podstawkowego. W leczniczych właściwościach grzybów nadal pokładane są wielkie nadzieje. Trwają badania nad wykorzystaniem ich m.in. w kardiologii, immunologii czy onkologii.
Słowa kluczowe: grzyby, medycyna, leczenie
Nietypowy obraz grzybicy odzwierzęcej wywołanej przez Trichophyton verrucosum
Unusual presentation of dermatophyte infection caused by Trichophyton verrucosum
Jolanta Trojan, Anna Rosińska-Więckowicz, Honorata Kubisiak-Rzepczyk,
Monika Bowszyc-Dmochowska, Zygmunt Adamski
Streszczenie
Trichophyton verrucosum jest grzybem powodującym zakażenia skóry oraz włosów u zwierząt i u ludzi mających kontakt z zakażonymi zwierzętami. Zakażenie skóry grzybem zoofilnym może przebiegać z bardzo szerokim spektrum objawów klinicznych, sprawiając tym samym duże trudności diagnostyczne w codziennej praktyce lekarskiej. W prezentowanym artykule przedstawiono przypadek 50-letniej pacjentki z rozległymi zmianami rumieniowo-grudkowymi i rumieniowo-krostkowymi skóry gładkiej, które nie odpowiadały na standardowe leczenie.
Słowa kluczowe: Trichophyton verrucosum, dermatofitoza, grzybica zoofilna, immunosupresja
Przypadek współistnienia keratopapilloma z mięczakiem zakaźnym – trudności diagnostyczne i leczenie
Molluscum contagiosum infection and concomitant diffuse epidermal papillomas – difficulties in diagnosis and treatment
Beata Szostakiewicz-Grabek, Adam Borzęcki, Maria Juszkiewicz-Borowiec, Grażyna Chodorowska, Magdalena Raszewska-Famielec
Streszczenie
Wprowadzenie: Keratopapilloma jest odmianą brodawczaka naskórkowego, łagodnego nowotworu wywodzącego się z keratynocytów naskórka. Makroskopowo ma charakter brodawkującego guzka, o różnych barwach, często mylnie rozpoznawanego jako włókniak miękki, brodawka wirusowa czy znamię naskórkowe. Mięczak zakaźny jest chorobą skóry i błon śluzowych, wywołaną przez wirus z grupy ospy (molluscum contagiosum virus – MCV). Schorzenie najczęściej dotyczy dzieci w wieku przedszkolnym lub młodych dorosłych. Typowym wykwitem mięczaka zakaźnego jest duża grudka lub mały, kopulasty, twardy guzek o kolorze masy perłowej z charakterystycznym pępkowatym zgłębieniem w centrum. Rzadko obserwuje się współistnienie obu schorzeń w jednej lokalizacji, co może być przyczyną pomyłek diagnostycznych i opóźnienia właściwego leczenia.
Cel pracy. Celem artykułu jest przedstawienie trudnego diagnostycznie przypadku współistnienia zmian o charakterze mięczaka zakaźnego oraz brodawczaka naskórkowego.
Opis przypadku. W artykule przedstawiono przypadek 21-letniego pacjenta ze zmianami o charakterze mięczaka zakaźnego współistniejącego z rozsianymi brodawczakami (keratopapilloma) na skórze podbrzusza. W leczeniu zastosowano laser CO2, uzyskując bardzo dobry efekt terapeutyczny.
Wnioski. W przypadku nietypowego obrazu klinicznego zmian należy pamiętać o możliwości współistnienia kilku jednostek chorobowych w jednej lokalizacji, co można zweryfikować badaniem histopatologicznym.
Słowa kluczowe: brodawczak naskórkowy, keratopapilloma, mięczak zakaźny, laser CO2
Wnioski. W przypadku nietypowego obrazu klinicznego zmian należy pamiętać o możliwości współistnienia kilku jednostek chorobowych w jednej lokalizacji, co można zweryfikować badaniem histopatologicznym.
Słowa kluczowe: brodawczak naskórkowy, keratopapilloma, mięczak zakaźny, laser CO2
Powierzchowna piodermia ziarniniakowa współistniejąca z zakażeniem HCV – opis przypadku
Superficial granulomatous pyoderma coexisting with hepatitis C – a case report
Jagoda Pelc, Magdalena Jałowska, Aleksandra Szewczyk, Monika Bowszyc-Dmochowska, Marian Dmochowski, Ryszard Żaba, Zygmunt Adamski
Streszczenie
Powierzchowna piodermia ziarniniakowa jest rzadko spotykaną postacią piodermii zgorzelinowej. W opisywanym przypadku rozpoznanie tej choroby było możliwe dzięki przeprowadzeniu badania klinicznego w powiązaniu z obrazem histopatologicznym i immunofluorescencyjnym. Wystąpiły również pewne odchylenia od klasycznego przebiegu tego schorzenia, a mianowicie odmiana ta zwykle nie występuje z chorobami współistniejącymi, natomiast u przedstawionego pacjenta dodatkowo wykryto przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu C. Terapia miejscowymi glikokortykosteroidami i antybiotykami w tym przypadku nie przyniosła poprawy stanu klinicznego. Zgodnie z aktualną wiedzą nie opisano dotychczas współistnienia powierzchownej piodermii ziarniniakowej z zakażeniem HCV.
Słowa kluczowe: powierzchowna piodermia ziarniniakowa, Hepatitis C virus – HCV
